To niejako kontynuacja poprzedniego wpisu, w którym opisane było, co to w ogóle jest ta odporność psychiczna (nie tylko dziecka) i z czym można ją powiązać. Tym razem jasno i zwięźle, co my jako dorośli możemy zrobić, aby tą odporność psychiczną wspierać i rozbudowywać.
- Dziecko uczy się poprzez naśladowanie – dlatego najlepiej w trudnych sytuacjach dawać przykład radzenia sobie z nimi, pokazywać odwagę w podejmowaniu decyzji i próbowania
- Zachęcać dziecko do mówienia o swoich uczuciach zamiast buntować się i przeżywać je samemu.
- W sytuacjach trudnych i stresujących dla dziecka oferować mu swoją obecność i wsparcie.
- Nie ganić za porażki – akceptować je i porażki, traktować je jako drogę do sukcesu.
- Dzielić się wrażeniami, co do przeżywanych chwil każdego dnia, obserwować i mówić o tym, co było dobre, a co złe.
- Ważnym aspektem wspierania odporności psychicznej dziecka jest okazywanie dziecka zaufaniu, pozwalanie dziecku na autonomię.
- Wspieraniu w dziecku empatii, umiejętność pomocy innym oraz dostrzeganie sytuacji, w których inni potrzebują pomocy wzmocni rozwój emocjonalny dziecka, tym samym budując jego poczucie własnej wartości.
- Nie usuwajmy wszystkich przeszkód i trudności z drogi dziecka. Musi wiedzieć (jak każdy), że czasem trzeba na coś zapracować dłużej i bardziej się o coś postarać.
- Od małego wpajać dziecku to, jak ważne jest dbanie o swoje zdrowie, nie tylko fizyczne, ale też psychiczne, o swoje emocje i o samopoczucie.
- Dziecko powinno brać odpowiedzialne za swoje czynności, umiejętność przyjmowania konsekwencji, także w znaczeniu: wybiorę sobie jakiś cel i ode mnie zależy, czy go osiągnę.
- Ważne jest poczucie bezpieczeństwa, do którego zaliczyć można takie rzeczy, jak stały plan dnia, stałe godziny pójścia spać.
- Umiejętność przyznania się do błędu przez nas dorosłych – i pokazanie, co dalej – że błąd to nie jest nic złego, to uczenie się, etap na drodze do osiągnięcia sukcesu.
- Nie umniejszajmy problemów dzieci – już od małego pamiętajmy, że jego problemy dla dziecka są naprawdę DUŻE i adekwatne do jego momentu w życiu. Wspierajmy dziecko w jego problemach.
- Wprowadźmy w świat dziecka nie tylko zabawę, ale i obowiązki – uczmy już od małego dbania o tzw. work-life balance 🙂