Dziecko 2,5 rok życia:
Dziecko w tym wieku jest bardzo emocjonalne, nie potrafi czekać na swoja kolej.
Słabo współpracuje z innymi, tak samo nie bawi się jeszcze z innymi dziećmi- bardziej obserwuje z boku. Dziecko charakteryzuje się dużą labilnością emocjonalną oznacza to, że dorosły nie wie czego się spodziewać raz dziecko współpracuje a się buntuje.
W tym wieku dziecko przejawia silą potrzebę stanowienia o sobie ( niezależność). Najczęściej koło 2,5 roku powijają się takie uczucia jak: duma, wstyd, wina, zazdrość, zakłopotanie. Dziecko wycisza się zazwyczaj ok. 3 roku życia.
Dziecko 3 rok życia:
Dziecko staje się ugodowe. Jest pomocne, potrafi pocieszać kogoś kto potrzebuje pomocy. Współpracuje z dorosłymi.
Dziecko 3,5 roku życia
Dziecko znów staje się drażliwe, nerwowe, pojawiają się ataki złości. Mogą pojawiać się takie zachowania jak nieśmiałość, niepewność siebie. Charakterystyczne jest to, że dziecko chce być w centrum uwagi rodzica ( potrzebuje specjalnej uwagi).
Warto zaznaczyć, że rozwój emocjonalno-społeczny dziecka przebiega tak, że stany równowagi przeplatają się ciągle ze stanami nierównowagi.
Niedojrzałość układu nerwowego sprawia, że emocje dziecka są zazwyczaj:
-krótkotrwałe (nagle się pojawiają i nagle się kończą),
-zmienne
-ekspresyjne – mimika dziecka jest bardzo bogata.