Pedagogika zabawy „Klanza”

  Pedagogika zabawy jest metodą, która stwarza możliwości dzieciom do działania w atmosferze akceptacji i zaufania. Celem pedagogiki zabawy jest dostarczenie prowadzącemu różnorodnych pomysłów, które umożliwią świadomą i kreatywną pracę z grupą. Aktywizowanie uczniów w procesie nauczania jest obecnie uznawane za najważniejszą zasadę nauczania i uczenia się. Głównymi celami pedagogiki zabawy są: harmonijny i wszechstronny rozwój dziecka, pomoc w odkrywaniu najlepszych cech dziecka. Pedagogika ta włącza do nauczania i wychowania metody kreatywne, aktywizujące, pobudzające emocje i wyobraźnię z przełożeniem ich na takie sytuacje, w których uczestnik grupy może bez lęku rozwijać swoje najlepsze strony.
Proponuje zabawy i gry, które:
-zapewniają dobrowolność uczestnictwa,
-wykluczają rywalizację,
-dają możliwość komunikowania się poprzez ruch, słowo, plastykę, oraz inne środki wyrazu.

  Głównym atrybutem wykorzystywanym w pracy opisywaną metodą jest duża, kolorowa chusta, która przyciąga uwagę dzieci, ożywia je i daje im wiele radości, uśmiechu. Pomaga dzieciom zapomnieć o strachu i poznać lepiej innych uczestników zabawy. Jest ona wspaniałym środkiem do rozbudzenia dziecięcej wyobraźni, kiedy staje się balonem, wiatrem, łodzią, siecią rybacką oraz tym wszystkim, o czym tylko można pomarzyć. Możliwości jej zastosowania są nieograniczone, dlatego staje się ona dowodem na to, że im prostsze formy i pomoce, tym lepsza zabawa.

Metoda twórczego myślenia J. Osborne „Burza mózgów”

  Metoda ta jest szczególnie polecana podczas rozwiązywania problemów. Wszyscy uczestnicy mają prawo zgłaszać swoje pomysły, pomysły te nie podlegają ocenie. Ważna jest duża ilość pomysłów, nie jest istotne, kto jest autorem pomysłów. Po zakończeniu zgłoszeń można przystąpić do oceny pomysłów pod kątem przydatności w pracy.

Zabawy badawcze, doświadczania, obserwacje przyrodnicze

  Naturalną metodą poznawczą stosowaną przez dzieci w wieku przedszkolnym jest aktywność badawcza, występuje ona w dwóch postaciach. Pierwsza to samodzielne odkrywanie. Dziecko ma tu pełną swobodę działania, samo wyznacza sobie tempo i czas pracy, ale jednocześnie jest to uczenie się drogą prób i błędów, w którym narażone jest ono na wiele trudności i porażek. Drugi sposób odbywa się pod kierunkiem nauczyciela. Nauczyciel zajmuje tu rolę inicjatora sytuacji, prowokuje do stawiania pytań, udostępnia stosowne metody i pomoce badawcze, ukierunkowuje go podczas badań i eksperymentowania.

Metoda E. Gruszczyk- Kolczyńskiej do nauki matematyki

  W edukacji matematycznej przedszkolaków najważniejsze są osobiste doświadczenia dziecka. Stanowią one budulec, z którego dziecko tworzy pojęcia i umiejętności. Jeżeli doświadczenia są specjalnie dobrane, przyczyniają się także do rozwoju myślenia i hartowania dziecięcej odporności.  Program edukacji matematycznej wg. E. Gruszczyk- Kolczyńskiej obejmuje następujące kręgi tematyczne: orientacja przestrzenna, rytmy, kształtowanie umiejętności liczenia, a także dodawania i odejmowania, wspomaganie rozwoju operacyjnego rozumowania; rozwijanie umiejętności mierzenia długości, klasyfikacja, układanie i rozwiązywanie zadań arytmetycznych, zapoznanie dzieci z wagą i sensem ważenia, mierzenie płynów, intuicja geometryczna, kształtowanie gier przez dzieci, zapisywanie czynności matematycznych. Celem tej metody jest wspomaganie rozwoju umysłowego dzieci. Zaplanowane działania służą wprowadzeniu nowych treści lub uporządkowaniu i ukierunkowaniu nagromadzonych doświadczeń dzieci. Głównym sposobem uczenia się matematyki jest rozwiązywanie zadań. Nie wszystkie dzieci radzą sobie z tą umiejętnością. Często napotykają trudności, zniechęcają się do wykonywania kolejnych działań, aby uniknąć przykrości. Należy dostosować więc treści kształcenia do możliwości intelektualnych dzieci. Ta metoda ma właśnie wspomagać rozwój umiejętności matematycznych dzieci i uczyć je radzenia sobie z emocjami.

Metoda Dobrego Startu Marty Bogdanowicz

  Założeniem Metody Dobrego Startu jest jednocześnie rozwijanie funkcji językowych, funkcji spostrzeżeniowych: wzrokowych, słuchowych, dotykowych, kinetycznych (czucie ruchu) i motorycznych oraz współdziałania między tymi funkcjami, czyli integracji percepcyjno- motorycznej. Są to funkcje, które leżą u podstaw złożonych czynności czytania i pisania. Usprawniane w tym zakresie, jak również kształtowanie lateralizacji (ćwiczenia ustalania ręki dominującej) i orientacji w prawej i lewej stronie ciała jest wskazana dla dzieci przygotowujących się do nauki czytania i pisania, natomiast jest niezbędne dla dzieci, u których występują opóźnienie rozwoju tych funkcji.

Metoda projektu

polega na samodzielnym inicjowaniu, planowaniu, wykonywaniu i ocenie realizacji zadań edukacyjnych. Pozwala zatem dzieciom na samodzielne rozwijanie zainteresowań, kierowanie własnym uczeniem się podczas gdy nauczyciel pełni funkcję wspomagającą, kierującą i organizującą.
Projekt, to metoda w której:
– dziecko, lub grupa prowadzą badania na jakiś temat, który jest dla nich ważny i odnosi się do ich życiowych doświadczeń
– aktywność badawcza może trwać dłuższy czas
– dzieci planują działania samodzielnie lub w grupach
– dzieci wybierają miejsca zajęć terenowych
– dzieci wybierają materiały źródłowe.

Metoda Paula Dennisona (Kinezjologia Edukacyjna)  

Kinezjologia edukacyjna, to praktyczny i dynamiczny system, który posługuje się prostymi ruchami ciała dla zintegrowania funkcji mózgu. Dużą atrakcją tej metody jest jej wyjątkowa łatwość i użyteczność. Specyficzne ruchy gimnastyki mózgu uaktywniają sieci neuronowe w całym mózgu, w obu półkulach równocześnie, pomagają budować podstawy potrzebne do zapewnienia sukcesu w uczeniu się w ciągu całego życia Kinezjologia Edukacyjna pomaga poprzez ćwiczenia, na poprawę wzroku, pamięci, rozumienia, koordynacji i podstawy.

         EDUKACJA PRZEZ RUCH to pedagogiczny system kształcenia i terapii przeznaczony do pracy
z dziećmi na poziomie edukacji elementarnej. Nawiązuje on do holistycznej koncepcji rozwoju człowieka
i rozwija umiejętności konstruowania rzeczywistych zajęć zintegrowanych. Chodzi tu przede wszystkim
o zintegrowany sposób pracy organizmu podczas uczenia się !

     Edukacja przez ruch to system form i metod kształcenia oraz terapii, który wykorzystuje naturalny, spontaniczny ruch organizmu. Człowiek rusza się, a więc przez ruch uaktywnia zmysły, dzięki którym poznaje otaczający świat.

  • badania dowodzą, że aby człowiek mógł się prawidłowo rozwijać, to w proces uczenia się powinny być wplecione wszystkie zmysły,
  • narzędziem edukacji przez ruch jest koło integracji sensorycznej, czyli koło zintegrowanego ruchu organizmu,
  • integracja sensoryczna to spójność wykonywanych czynności, współwykonywanie, jednoczesność (dzieci patrzą, słuchają, kreślą, chodzą…),
  • integracja sensoryczna to proporcja w aktywizowaniu wszystkich zmysłów,
  • podczas zajęć ruch powinien być zaplanowany, rytmiczny, dopełniony muzyką  lub z niej wyprowadzany.

Metoda „6 klocków” lego education

opiera się na koncepcji wykorzystywania w codziennej praktyce krótkich i przystępnych ćwiczeń mających uatrakcyjnić dzieciom proces zdobywania wiedzy oraz rozwijania umiejętności i postaw cennych w ich dalszym, dorosłym życiu.

By rozwój umysłowy przebiegał poprawnie, istotne są odpowiednio dobrane narzędzia i metody. Dzieci powinny być angażowane w różnorodny sposób, z możliwością wykorzystywania przy tym swojego ciała i zmysłów. Rozbudzając ciekawość atrakcyjnymi zadaniami, proces uczenia staje się skuteczniejszy.

Zestaw dla jednego dziecka to sześć dużych, kolorowych klocków o wymiarach 2×4 piny, np. LEGO® DUPLO. Klocki powinny być dostępne każdego dnia, dzięki czemu nauczyciel może sięgnąć po nie w dowolnym momencie i rozpocząć pracę. Tajemnica powodzenia metody „6 klocków” leży w ich regularnym powtarzaniu.

Projekt Tablit

– innowacyjny program wychowania przedszkolnego finansowany w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki i Europejskiego Funduszu Społecznego zakłada stworzenie i pilotażowe wdrożenie innowacyjnego programu wychowania przedszkolnego opartego na dobrze znanej i powszechnie stosowanej metodzie projektów (choć stosowanej głównie na wyższych szczeblach edukacji) oraz implementującego innowacyjną w skali krajowej i europejskiej technikę modelowania dialogów w klasie Questioning the Author (QtA) oraz integrującego realizację podstawy programowej wychowania przedszkolnego z nauką języka angielskiego.

Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne

   Metoda Weroniki Sherborne jest prosta, naturalna i możliwa do zastosowania w każdych warunkach, bez konieczności używania przyrządów. Metoda nie posiada elementów współzawodnictwa. Po bardziej intensywnym wysiłku stosujemy odpoczynek i relaks. Metoda ta nawiązuje do „języka ciała”, czyli ćwiczenia stanowią formę komunikowania się z innymi, są to raczej doświadczenia ruchowe, cielesne i emocjonalne niż normalne ćwiczenia. Ze względu na swą prostotę,  naturalność i możliwość stosowania jej w każdych warunkach, jest to metoda dla każdego – każdy może w niej uczestniczyć w takim zakresie, w jakim jest to dla niego możliwe. Nie ma słabych, gorszych czy smutnych. Wszyscy są aktywni, radośni i zwycięscy. Dzieci ćwiczą parami lub w małych grupach, każdemu coś się uda, każdy zostanie pochwalony i zachęcony do dalszych wysiłków. 

Metoda aktywnego słuchania muzyki według Batii Strauss

 Metoda Batii Strauss pozwala na przybliżenie dzieciom muzyki klasycznej. Dzieci aktywnie słuchają tzn. słuchając, wykonują proste ruchy rytmiczne siedząc, lub proste ruchy taneczne proponowane przez nauczyciela. W przypadku dzieci młodszych są to proste ruchy ilustracyjne, krótkie opowiadania związane z każdym utworem muzycznym. Poprzez „aktywne słuchanie” dzieci nieświadomie poznają strukturę utworu muzycznego. Kontakt z muzyką jest dla dziecka źródłem twórczych poczynań, różnorodnych poszukiwań, stymuluje dziecko do samowyrażania się (np. w tańcu, śpiewie). Poprzez kontakt z muzyką rozwijają się u dziecka pozytywne cechy charakteru, zdolności poznawcze, a cała osobowość kształtowana jest harmonijnie i wielostronnie.

Metoda Porannego Kręgu

Metoda ta obejmuje swym zasięgiem wszystkie zmysły: dotyk, wzrok, słuch, węch i smak. Głównym jej celem jest dostarczenie wychowankom określonej ilości bodźców, które pobudzają zmysły do działania, a co za tym idzie,stwarzają poczucie bezpieczeństwa, zaufania i radości. Fundamentemmetody „Porannego Kręgu” jest otaczający nas świat przyrody, który jest źródłem podstawowych symboli: żywiołów, barw, zapachów, smaków, odgłosów, wrażeń dotykowych.

Bajkoterapia

Wykorzystanie bajek i opowieści w celach edukacyjnych, terapeutycznych oraz relaksacyjnych. Bajki terapeutyczne wyzwalają różnego rodzaju emocje i pokazują, jak można z nimi sobie radzić.

Drama

 Jest metodą nauczania – uczenia się, ponieważ wyróżniają ją charakterystyczne, specyficzne czynności nauczyciela i ucznia. Czynności nauczyciela polegają na przekazywaniu dzieciom poleceń i prośba, aby rozwiązali konkretny problem wchodząc w role  i rozwiązując go w sytuacji fikcyjnej. Dzieci najczęściej w małych grupach przygotowują się do realizacji zadania, a następnie przedstawiają je w formie improwizacji.
 Dzieci biorące udział w dramie pogłębiają swoje przeżycia i realizują się twórczo, uczą się analizować różne reakcje: pozytywne, negatywne, a jednocześnie dokonują korekty zachowań.